- Ja też nie wiem, gdzie jest moje rodzeństwo. Ojciec nie żyje. Ale zawsze szwendałem się sam...

- Nieciekawie - mruknęła, siadając. - Ogółem to oprócz niej nie mam nikogo. Nie wiem gdzie są rodzice. Ale mam to w nosie. Potrafię sama przetrwać i to jest najważniejsze.

- Dało by się wytrzymać, gdyby nie to, że mam jeszcze 7 sióstr. - skrzywiłem się. - W tym 3 starsze...

- Fajnie to mieć brata? Ja mam starszą siostrę, Śnieżkę. W ogóle, taka mądrowata i tak dalej i tak dalej. Z nią się bawić nie da.

Kiwnąłem głową.
- Wiem o tym. Nie ma to jak mieć starszego brata, który uważa cię za worek treningowy.

Zawiązała mu pysk i szyję. Zeskoczyła, dalej trzymając koniec liny. Przebiegła mu pod brzuchem, następnie ponownie wskoczyła nie niego i dowiązała. Zwierzę padło, nie mogąc się ruszyć w żaden sposób. Zeskoczyła z misia.
- Tak to się robi - wyszczerzyła się. - Trzeba widzieć najprostsze wyjście z sytuacji. Oprócz ucieczki. Ucieczka się nie liczy.

Zasalutowałem i zrobiłem co kazała.
- Cóż, ja wolę spontan, za dużo wymyślania.

Skinęła łbem. Odbiła się i skoczyła na niedźwiedzia.
- Ja zawsze mam jakiś plan - wyszczerzyła się. - Obwiąż go od spodu, ja się zajmę górą.

Usłyszałem jakiś niezrozumiały odgłos. Odwróciłem łeb do tyłu i zauważyłem biegnącą Karo.
- E so...?! - krzyknąłem do niech, ale w tej chwili lina walnęła mnie w pysk. Złapałem ją. - Masz jakiś plan?!

Niedźwiedź zaczął gonić Iana.
Karo zaklęła. Wiedziała, że tak nie może być. Po chwili przed nią leżała dość długa i gruba lina. Złapała ją do pyska i zaczęła biec. Udało jej się dogonić niedźwiedzia.
- Ian, łap! - wydarła się, trochę niezrozumiale. Basior mógł usłyszeć coś jakby 'ia aaa!'. Rzuciła mu koniec liny.